Μια νότα απαλή, μια νότα επίμονη και γίνεσαι ο κόσμος μου όλος.
Χωράς τον πόνο, πλάθεις τη στιγμή, φυλακίζεις την ανάσα.
Οι φτερούγες σου το δικό μου καταφύγιο στον ουρανό.
Ο χρόνος σου ανήκει.
Πέρασμα γίνεσαι στο δείλι της καρδιάς.
Η ζωή είναι μοιρασιά. Ο Κωσταντής θα διαβεί τόπους ξένους. Θα γίνει ο εμιγκρές της καρδιάς και του ονείρου. Μυστικά πάθη και πόθοι γυρεύουν τον ουρανό τους όμως μόνο οι άγγελοι ορίζουν τον χρόνο και τον τόπο που θα παραδώσουν ταπεινά το μερτικό τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου