Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε σε ένα κατάλευκος μέρος η βασίλισσα με τα πράσινα. Η Αυτού Μεγαλειοτάτη Ζήλια παρακολουθούσε τα πάντα με άγρυπνο μάτι. Η μοίρα και νονά της, τη βάφτισε και της έδωκε το όνομα ΖΗΛΕΥΤΗ.
Αλλά, γιατί πάντα στη ζωή και στα παραμύθια υπάρχει ένα αλλά, δεν ήταν ικανοποιημένη με αυτά που είχε στη ζωή της, ομορφιά και έναν πρίγκιπα να την αγαπάει. (ο πρίγκηπας ίσως να ήταν και ελαττωματικός, άγνωστες οι βουλέ του Κυρίου).
"Α αυτό που έκανε η Μαρίκα, μπορώ να το κάνω κι εγώ καλύτερα!!" αυτό πάντα έλεγε για ότι έκαναν οι φιλενάδες της. Και το έκανε. Μίμηση και ταύτιση το ονομάζει η επιστήμη της Ψυχολογίας, αναφερόμενη στο φαινόμενο κατά την παιδική ηλικία. Στην ενήλικη ζωή ...το είπαν ψωροζήλεια.
Φυσικά είχε απομείνη μόνη.
(Το φυσικά πάει στο ότι οι άνθρωποι μπορεί να κάνουν πως δεν τα καταλαβαίνουν όλα, αλλά έχουν νιονιό και ας μην το δείχνουν)
Τι δεν καταλαβαίνεις Ζηλευτή μου;
(1/02/14 Μ.Π......ίσως και να γίνει το παραμύθι της ζωής μου)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου