Κάποια μακρινά Χριστούγεννα, όταν όλα ήταν απλά, ταπεινά και πολύ φτωχικά, τα στολίδια στο δέντρο που μαδούσε ήταν λιγοστά. Απλώναμε το βαμβάκι και ονειρευόμασταν το χιόνι. Τα πολύχρωμα κουτιά κάτω από το δέντρο, άδεια. Έδιναν όνειρα πως ίσως κάποια μέρα φέρουν εκείνη την πορσελάνινη κούκλα με το πράσινο βελούδινο φόρεμα.
Τρεις σοκολατένιες ελιές ήταν το δώρο του πατέρα, κρυφά από τη μάνα, για να μην τον μαλώσει που ξόδεψε τις δεκάρες που δεν τους περίσσευαν.
Έλειπαν πολλά. Αλλά η αγάπη του πατέρα και εκείνες οι τρεις σοκολατένιες ελιές ήταν το καλύτερο δώρο που πήρα ποτέ.
Καλά Χριστούγεννα!!!
Η ζωή είναι μοιρασιά. Ο Κωσταντής θα διαβεί τόπους ξένους. Θα γίνει ο εμιγκρές της καρδιάς και του ονείρου. Μυστικά πάθη και πόθοι γυρεύουν τον ουρανό τους όμως μόνο οι άγγελοι ορίζουν τον χρόνο και τον τόπο που θα παραδώσουν ταπεινά το μερτικό τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου