ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΟΥ ΕΣΥ...

"Τα νερά τύλιξαν τα γυμνά ροδαλά ποδαράκια του. Το υγρό στοιχείο τον καλούσε, τον τραβούσε μέσα του και το μικρό παιδί υπάκουε. Τα ματάκια του άστραψαν από χαρά. Έκανε μερικά βήματα ακόμα. Ήταν τα πρώτα του. Δοκίμαζε τις δυνάμεις του, ένιωσε από τι ήταν φτιαγμένο το δικό του σκαρί. Το νερό έφτασε μέχρι τη μεσούλα του. Τύλιξε γλυκά το κορμάκι του. Ο Ραφαήλος άνοιξε τα χεράκια του και παραδόθηκε στην αγκαλιά της. Η θάλασσα, γίνηκε μια τρυφερή γυναίκα και πήρε τον ταχταρίζει παιχνιδιάρικα σαν να ήταν το δικό της μωρό".

όταν η θάλασσα ανιστορεί κι ο κέρσορας στην οθόνη μαθαίνει να κάνει μακροβούτια... δίχως ανάσα.
Καλό μας μήνα!!!!!!!!
Μ. Π. (01/07/14)