Το "Ζαχάρα, Η θύελλα της καρδιάς "της Μάρθας Πατλάκουτζα είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο,καλογραμμένο με μια ενδιαφέρουσα ιστορία.Οι πρωταγωνίστριες η Ζωή και η Μύρα είναι δυο γυναίκες που ενώ δεν γνωρίζονταν,μετά από την καθυστέρηση της πτήσης... τους λόγω λάθους,θα γίνουν φίλες και θ ανοίξουν την ψυχή τους η μια στην άλλη και έτσι θα μάθουμε την καθημερινότητα τους,που θα μπορούσε να είναι η ιστορία του καθένα από εμάς.Με μαεστρία η συγγραφέας κάνει ένα ψυχογραφημα των ανθρωπίνων σχέσεων, χωρίς να κουράζει, αλλά αντιθέτως σε κάνει να σκεφτείς.Πολλά τα σημεία που άγγιξαν την ψυχή μου,αλλά θα αναφέρω μερικά ενδεικτικα.
Στην σελίδα 160 η συγγραφέας μέσω της Ζωής αναρωτιέται και μαζί φυσικά και μεις:<<Σ όλα πρέπει να δίνεται μια λογική εξήγηση προκειμένου να τα αποδεχθούμε;Ο άνθρωπος αναζητά την αλήθεια της ζωής;Ξέρει όμως να ζει;Διδασκόμαστε από νήπια την ομιλία και τη γραφή.Άλφα,βήτα,γάμα....και όμως μαθαίνω να ζω δεν υπάρχει!Στη ζωή γινόμαστε αυτοδίδακτοι και όπου μας βγάλει.>>
Στη σελίδα 210 μεσω της Μύρας βλέπουμε που μπορεί να καταλήξει ο άνθρωπος απο την έλλειψη αγάπης και ενδιαφέροντος από τους δικούς του ανθρώπους:<<Η οικογένειαά μου;Απλοί θεατές.Ίσως,και να τους βόλευε που τόσα χρόνια είχα αφοσιωθεί σε αυτούς ψυχή και σώματι.Όμως η Μύρα δεν υπάρχει πια!Είχα χαθεί στην άβυσσο της κατάθλιψης.Δεν υπήρχε διέξοδος.Μου ήταν αδύνατο να το δω.Λένε πως η κατάθλιψη μοιάζει με ένα κλουβί χωρίς κλειδί...Δεν έχουν άδικο.Η αίσθηση εγκλωβισμού ήταν κυρίαρχη πάντα.Ο καιρός περνούσε και εγώ πάλευα πολύ.Συνέχισα με άλλους γιατρούς.Κι άλλοι ψυχίατροι,ψυχολόγοι,ψυχοθεραπείες.Τα παιδιά μου μεγάλωσαν, άνοιξαν τα φτερά τους.Ένιωσα πως δεν έχουν πια τόση ανάγκη την παρουσία μου.Αυτό με έκανε άλλοτε να απελπίζομαι κι άλλοτε να ανακουφίζομαι.Κάποια στιγμή η ηρεμία,σαν μια ζωηρή λοξή αχτίδα ήλιου έκανε την εμφάνιση της στην ψυχή μου.Μια υποψία πως θα μπορούσα να θεραπευτώ ,να νιώσω ξανά ελεύθερη,ανεξάρτητη έκανε δειλά την εμφάνισή της.Μικρά κι αβέβαια τα πρώτα βήματα με τα οποία βγήκα από τον εαυτό μου και συστήθηκα ξανά στην ζωή.Κοίταξα την Μύρα στον καθρέφτη.Είχα παρατήσει τον εαυτό μου στην ανελέητη φθορά του χρόνου.Διατροφή, άσκηση και μια αλλαγή στο χρώμα των μαλλιών έφεραν το αποτέλεσμα που ήθελα.Έλιωσα παπούτσια στο περπάτημα.Το σώμα μου ανταποκρίθηκε στις αλλαγές και το είδωλο,που αντίκρισα στον καθρέφτη,μου έκλεισε ενθαρρυντικά το μάτι.>>.Στην σελίδα 223 η συγγραφέας μέσω της Μύρας πάλι μας δείχνει, πως τα απλά πράγματα μπορούν να κάνουν τον άνθρωπο ευτυχισμένο:<<Μέσα σε αυτή την συντροφική οικογενειακή ατμόσφαιρα με τα γέλια,τις χαρούμενες φωνές,τα παιδιά μικρά και μεγάλα να παίζουν μαζί,να τρέχουν και να χαίρονται είναι πολύ δύσκολο κάποιος να νιώσει μόνος.Στις δυτικές κοινωνίες η πόρτα κλέινει και μαζί της αποκόπτονται η επικοινωνία,η ανθρώπινη επαφή,η συμπόνια,η συμπαράσταση,η συντροφιά,η ασφάλεια που νιώθεις,όταν είσαι με ανθρώπους που σε αγαπούν και σε νοιάζονται.Άνδρες και γυναίκες μαζεύτηκαν γύρω από την δυνατή φωτιά.Άρχισαν να συζητούν.Χωριστά οι άνδρες από τις γυναίκες.Τα πρόσωπά τους,αναψοκοκκινισμένα,χαρωπά.Στα μάτια τους επικρατούσε μια ευχαριστία στο Θεό τους,που τους ένωσε κι εκείνο το δείλι>>.
Στη σελίδα 339 μέσω της Ζωής η συγγραφέας μας δείχνει πως δυο άνθρωποι γίνονται φίλοι όταν ανοίξουν την καρδιά και την ψυχή τους:Είναι πλέον σαν να γνωριζόμαστε τη μισή μας ζωή.Θέλουμε να πιστεύουμε πως την υπόλοιπη μισή θα έχει η μία την άλλη δίπλα της.Νιώθω την ψυχή της δίπλα στη δική μου.Κάτι έχει αλλάξει μέσα μας...συναντηθήκαμε για κάποιο λόγο και ανάμεσά μας έχει δημιουργηθεί μία νέα φιλία,δυο διαφορετικοί χαρακτήρες,δυο διαφορετικές διαδρομές.>>
Στην σελίδα 340 λέει:<<Δεν με πειράζει η ζωή μου.Η βλακεία και η κουτοπονηριά ορισμένων ανθρώπων με πειράζει.Κάποιοι θεωρούν τους εαυτούς τους έξυπνους και απολαμβάνουν να λένε χίλια μύρια ψέματα,οποιοδήποτε παραμύθι που θα εξυπηρτήσει την απόκτηση όλων αυτών,που χρειάζονται για να θρέψουν τον υπέρμετρο εγωισμό τους.Να δώσουν λόγο ύπαρξης στον μικρό και ασήμαντο εαυτούλη τους.
Σε όλα βάζουν μια τιμή και αξιολογούν τους ανθρώπους σα μια μορφή εμπορεύματος.Τι τιμή μπορούν να βάλουν σε μια φιλία αληθινή,σε μια αγάπη;Αλλά τίποτα δεν μπορεί να ταράξει τον δικό τους κύκλο, τον κύκλο της βλακείας τους.
Στη σελίδα 350 μεσω της Ζωής μας αποκαλύπτεται μια μεγάλη αλήθεια που μας κανει να προβληματιστούμε:<<Τι είναι ο φόβος για τη ζωή;Ένα σκοτεινό μέρος που μισούμε,που πιστεύουμεπως θα μας βλάψει ή τελικάμια πρόφαση, μια γελοία ψευδαίσθηση για ν αποφύγουμε τη ζωή,να αποφύγουμε τον ίδιο μας τον εαυτό;Τον πόνο δεν θέλουμε να βιώσουμε.Αυτό δεν αντέχουμε.Θέλουμε τη χαρά,χωρίς την θλιψη.Η ύπαρξη αυτής της αντίθεσης όμως είναι που μας κάνει να νιώθουμε πως υπάρχει χαρά.Αλλά και θλίψη.Είναι η ώρα που θα παλέψω με τον φόβο και τη θλίψη!>>
Και το πιο συγκλονιστκό είναι στη σελίδα 380 που μέσω της Μύρας η συγγραφέας μας λέει:<<Η καρδιά είναι ένας ατίθασος επαναστάτης.Δεν κοιτάει λογική,κόστος,φόβο.Όταν ξεκινάει την επανάσταση της,αναμένονται απώλειες.Μπορεί να νικήσει.Μπορεί να νικηθεί.Το σίγουρο είναι ότι νθα πολεμήσει.Οι κανόνες υπάρχουν άλλοτε για να τους αλλάζουμε κι άλλοτε για να τους ακολουθούμε.Αφού τους ακοληθήσουμε αρκετά,έρχονται και η ώρα να τους παρακάμψουμε.Τότε,είναι προτιμότερονα τους ανατρέψουμε!!!!!!>>
Συγχαρητήρια Μάρθα μου για το υπέροχο βιβλίο σου και εύχομαι μέσα από την καρδιά μου,να είναι καλοτάξιδο και σύντομα να μας δώσεις το επόμενο..Επίσης σ ευχαριστώ για το ταξίδι που μου πρόσφερες μέσα από τις σελίδες του βιβλίου σου και τα όμορφα συναισθήματα ποιυ ένιωσα!!!!!!!
Στην σελίδα 160 η συγγραφέας μέσω της Ζωής αναρωτιέται και μαζί φυσικά και μεις:<<Σ όλα πρέπει να δίνεται μια λογική εξήγηση προκειμένου να τα αποδεχθούμε;Ο άνθρωπος αναζητά την αλήθεια της ζωής;Ξέρει όμως να ζει;Διδασκόμαστε από νήπια την ομιλία και τη γραφή.Άλφα,βήτα,γάμα....και όμως μαθαίνω να ζω δεν υπάρχει!Στη ζωή γινόμαστε αυτοδίδακτοι και όπου μας βγάλει.>>
Στη σελίδα 210 μεσω της Μύρας βλέπουμε που μπορεί να καταλήξει ο άνθρωπος απο την έλλειψη αγάπης και ενδιαφέροντος από τους δικούς του ανθρώπους:<<Η οικογένειαά μου;Απλοί θεατές.Ίσως,και να τους βόλευε που τόσα χρόνια είχα αφοσιωθεί σε αυτούς ψυχή και σώματι.Όμως η Μύρα δεν υπάρχει πια!Είχα χαθεί στην άβυσσο της κατάθλιψης.Δεν υπήρχε διέξοδος.Μου ήταν αδύνατο να το δω.Λένε πως η κατάθλιψη μοιάζει με ένα κλουβί χωρίς κλειδί...Δεν έχουν άδικο.Η αίσθηση εγκλωβισμού ήταν κυρίαρχη πάντα.Ο καιρός περνούσε και εγώ πάλευα πολύ.Συνέχισα με άλλους γιατρούς.Κι άλλοι ψυχίατροι,ψυχολόγοι,ψυχοθεραπείες.Τα παιδιά μου μεγάλωσαν, άνοιξαν τα φτερά τους.Ένιωσα πως δεν έχουν πια τόση ανάγκη την παρουσία μου.Αυτό με έκανε άλλοτε να απελπίζομαι κι άλλοτε να ανακουφίζομαι.Κάποια στιγμή η ηρεμία,σαν μια ζωηρή λοξή αχτίδα ήλιου έκανε την εμφάνιση της στην ψυχή μου.Μια υποψία πως θα μπορούσα να θεραπευτώ ,να νιώσω ξανά ελεύθερη,ανεξάρτητη έκανε δειλά την εμφάνισή της.Μικρά κι αβέβαια τα πρώτα βήματα με τα οποία βγήκα από τον εαυτό μου και συστήθηκα ξανά στην ζωή.Κοίταξα την Μύρα στον καθρέφτη.Είχα παρατήσει τον εαυτό μου στην ανελέητη φθορά του χρόνου.Διατροφή, άσκηση και μια αλλαγή στο χρώμα των μαλλιών έφεραν το αποτέλεσμα που ήθελα.Έλιωσα παπούτσια στο περπάτημα.Το σώμα μου ανταποκρίθηκε στις αλλαγές και το είδωλο,που αντίκρισα στον καθρέφτη,μου έκλεισε ενθαρρυντικά το μάτι.>>.Στην σελίδα 223 η συγγραφέας μέσω της Μύρας πάλι μας δείχνει, πως τα απλά πράγματα μπορούν να κάνουν τον άνθρωπο ευτυχισμένο:<<Μέσα σε αυτή την συντροφική οικογενειακή ατμόσφαιρα με τα γέλια,τις χαρούμενες φωνές,τα παιδιά μικρά και μεγάλα να παίζουν μαζί,να τρέχουν και να χαίρονται είναι πολύ δύσκολο κάποιος να νιώσει μόνος.Στις δυτικές κοινωνίες η πόρτα κλέινει και μαζί της αποκόπτονται η επικοινωνία,η ανθρώπινη επαφή,η συμπόνια,η συμπαράσταση,η συντροφιά,η ασφάλεια που νιώθεις,όταν είσαι με ανθρώπους που σε αγαπούν και σε νοιάζονται.Άνδρες και γυναίκες μαζεύτηκαν γύρω από την δυνατή φωτιά.Άρχισαν να συζητούν.Χωριστά οι άνδρες από τις γυναίκες.Τα πρόσωπά τους,αναψοκοκκινισμένα,χαρωπά.Στα μάτια τους επικρατούσε μια ευχαριστία στο Θεό τους,που τους ένωσε κι εκείνο το δείλι>>.
Στη σελίδα 339 μέσω της Ζωής η συγγραφέας μας δείχνει πως δυο άνθρωποι γίνονται φίλοι όταν ανοίξουν την καρδιά και την ψυχή τους:Είναι πλέον σαν να γνωριζόμαστε τη μισή μας ζωή.Θέλουμε να πιστεύουμε πως την υπόλοιπη μισή θα έχει η μία την άλλη δίπλα της.Νιώθω την ψυχή της δίπλα στη δική μου.Κάτι έχει αλλάξει μέσα μας...συναντηθήκαμε για κάποιο λόγο και ανάμεσά μας έχει δημιουργηθεί μία νέα φιλία,δυο διαφορετικοί χαρακτήρες,δυο διαφορετικές διαδρομές.>>
Στην σελίδα 340 λέει:<<Δεν με πειράζει η ζωή μου.Η βλακεία και η κουτοπονηριά ορισμένων ανθρώπων με πειράζει.Κάποιοι θεωρούν τους εαυτούς τους έξυπνους και απολαμβάνουν να λένε χίλια μύρια ψέματα,οποιοδήποτε παραμύθι που θα εξυπηρτήσει την απόκτηση όλων αυτών,που χρειάζονται για να θρέψουν τον υπέρμετρο εγωισμό τους.Να δώσουν λόγο ύπαρξης στον μικρό και ασήμαντο εαυτούλη τους.
Σε όλα βάζουν μια τιμή και αξιολογούν τους ανθρώπους σα μια μορφή εμπορεύματος.Τι τιμή μπορούν να βάλουν σε μια φιλία αληθινή,σε μια αγάπη;Αλλά τίποτα δεν μπορεί να ταράξει τον δικό τους κύκλο, τον κύκλο της βλακείας τους.
Στη σελίδα 350 μεσω της Ζωής μας αποκαλύπτεται μια μεγάλη αλήθεια που μας κανει να προβληματιστούμε:<<Τι είναι ο φόβος για τη ζωή;Ένα σκοτεινό μέρος που μισούμε,που πιστεύουμεπως θα μας βλάψει ή τελικάμια πρόφαση, μια γελοία ψευδαίσθηση για ν αποφύγουμε τη ζωή,να αποφύγουμε τον ίδιο μας τον εαυτό;Τον πόνο δεν θέλουμε να βιώσουμε.Αυτό δεν αντέχουμε.Θέλουμε τη χαρά,χωρίς την θλιψη.Η ύπαρξη αυτής της αντίθεσης όμως είναι που μας κάνει να νιώθουμε πως υπάρχει χαρά.Αλλά και θλίψη.Είναι η ώρα που θα παλέψω με τον φόβο και τη θλίψη!>>
Και το πιο συγκλονιστκό είναι στη σελίδα 380 που μέσω της Μύρας η συγγραφέας μας λέει:<<Η καρδιά είναι ένας ατίθασος επαναστάτης.Δεν κοιτάει λογική,κόστος,φόβο.Όταν ξεκινάει την επανάσταση της,αναμένονται απώλειες.Μπορεί να νικήσει.Μπορεί να νικηθεί.Το σίγουρο είναι ότι νθα πολεμήσει.Οι κανόνες υπάρχουν άλλοτε για να τους αλλάζουμε κι άλλοτε για να τους ακολουθούμε.Αφού τους ακοληθήσουμε αρκετά,έρχονται και η ώρα να τους παρακάμψουμε.Τότε,είναι προτιμότερονα τους ανατρέψουμε!!!!!!>>
Συγχαρητήρια Μάρθα μου για το υπέροχο βιβλίο σου και εύχομαι μέσα από την καρδιά μου,να είναι καλοτάξιδο και σύντομα να μας δώσεις το επόμενο..Επίσης σ ευχαριστώ για το ταξίδι που μου πρόσφερες μέσα από τις σελίδες του βιβλίου σου και τα όμορφα συναισθήματα ποιυ ένιωσα!!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου