Από Αφροδίτη Δρακοπούλου Αργυράκη :
ΕΧΕΙ ΘΥΕΛΛΑ Η ΚΑΡΔΙΑ ΒΡΟΧΗ ΑΝΕΜΟ ΚΙ ΑΛΛΟΤΕ ΗΛΙΟ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΧΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΣΤΟ ΑΣΠΡΟ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΡΑΤΩ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΖΑΧΑΡΑ Η ΘΥΕΛΛΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ ΣΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΠΡΕΛΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΠΕΙΤΑ ΠΕΤΑΩ ΤΗΝ ΟΜΠΡΕΛΑ ΚΑΙ ΑΦΗΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΒΡΕΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΡΟΧΗ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ ΣΥΝΑΝΤΙΟΜΑΣΤΕ ΓΝΩΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΔΕ ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ ΑΣ ΕΧΕΙ ΘΥΕΛΛΑ....
- ΜΕΡΤΖΑΝΗ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ
- Θα με βρείτε στη στήλη μου Martha's Alley στο writer's gang
- ΑΛΦΑ ΒΗΤΑ... ΡΟ ΚΑΙ ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΖΩ (σκέψεις, λέξεις, όνειρα )
- e-ικόνες συντροφιάς στη Ζαχάρα
- Ζαχάρα... Ζωή και Μύρα. Δυο ζωές που μοιάζουν να περπατούν παράλληλα δίχως να το γνωρίζουν. Μια τυχαία συνάντηση και το "παράλληλα" γίνεται "ταυτόχρονα". Δυο ιστορίες που τοποθετούνται στο χώρο και στον χρόνο με πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Λεπτομερείς περιγραφές και όμορφες εικόνες. Πρόσωπα, τόποι, αισθήματα και η μοίρα που ορίζει την συνέχεια, δίχως να ρωτά κανέναν...
- ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΡΟΠΟΝΤΙΔΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΤΗ ΖΑΧΑΡΑ
- ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΤΗ ΖΑΧΑΡΑ
- Η θερμή απαλή παλάμη της αγκαλιάζει τα παγωμένα μο...
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ''ΜΕΡΤΖΑΝΗ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ''
Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014
Το κορίτσι με τα καβουράκια
Το κορίτσι με τα καβουράκια
Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μέρος δίπλα στη θάλασσα πέρασε το καλοκαίρι του ένα οχτάχρονο κορίτσι. Ένας δυνατός σεισμός είχε διώξει την οικογένειά του από τη μεγάλη πόλη. Με τον τρόμο να σφίγγει την καρδιά του ο πατέρας οδήγησε το αυτοκίνητο μακριά από την τσιμεντούπολη. Σαν η βενζίνη τελείωσε φτάσανε σε ένα μέρος που είχε μόνο θάλασσα και έναν μώλο με έναν τεράστιο κυματοθραύστη. Έδεσε το παλιό φορτηγάκι τους στη μικρή αποθήκη που ανεφοδίαζε με πετρέλαιο τα καράβια. Έγινε η κρεβατοκάμαρα, η κουζίνα, το σαλόνι τους. Ασάλευτο, παροπλισμένο το μπλε όχημα αντάμωνε κάθε είκοσι μέρες και ένα καράβι, σκουριασμένο, ξεβαμμένο που φόρτωνε είτε χαλίκι, είτε σιτάρι για τις χώρες της Μέσης Ανατολής. Η μάνα μαγείρευε στη γκαζιέρα τα ψάρια που ψάρευε ο πατέρας και αν η ψαριά ήταν καλή, τα πουλούσε και έπαιρνε γάλα και ψωμί. Το κορίτσι όλη τη μέρα κυκλοφορούσε ξυπόλυτο. Το αρμυρίκι είχε γίνει ένα με το ηλιοκαμένο του δέρμα. Σκούρα μαλλιά, σκούρα μάτια, σταρένιο δέρμα. Στο βλέμμα κάποιων ήταν ένα γυφτάκι, ένα παρατημένο αλάνι. Φορούσε ένα κόκκινο βρακί με φρουφρού. Που χρήματα για μαγιό, καπέλα, σαγιονάρες και αντηλιακά. Δεν υπήρχαν άλλα παιδιά για να παίξει.Όλη τη μέρα γυρνούσε πάνω στα βράχια με ένα καλάμι στα χέρια και έκανε φίλους της τα κύματα και τα καβουράκια που ξετρύπωναν για να φάνε τους σβώλους που έφτιαχνε με την ψίχα του ψωμιού της. Τα είχε δώσει και ονόματα: ο Μαυρουλής, ο Πιτσιλωτός, ο Ζωηρός, ο Ντροπαλός. Το γνώριζαν καλά το κορίτσι. Σκαρφάλωναν πάνω στα πόδια της, στα χέρια της. Την κοιτούσαν με τα μικροσκοπικά τους μάτια και ακόνιζαν τις δαγκάνες τους σαν να τη χαιρετούσαν. Τα μιλούσε και αυτά άκουγαν με σοβαρότητα. Έλεγε στα καβουράκια τα όνειρά της. Δεν τη διέκοψαν ποτέ. Της έμαθαν, πως η σιωπή πλάθει τα μεγαλύτερα όνειρα. Μιλούσε με τους ναυτικούς και ας μην ήξερε τη γλώσσα τους. "Μύριαμ, Μύριαμ ..." της φώναζαν. Τρίτονις το καράβι, από Σρι Λάνκα είχε έρθει. Σαν έφευγε το κάθε καράβι, σφύριζε με τη μπουρού του δυνατά και το κορίτσι στην άκρη του μώλου του κουνούσε το χέρι "Καλό σου ταξίδι!! Να προσέχεις'' φώναζε με όλη του την ψυχή. Ο αγέρας της μαστίγωνε το πρόσωπο και ο μαύρος βυθός της θάλασσας την καλούσε, έστελνε τα ατίθασα κύματα να ραπίσουν το κορμάκι του. Όμως, αυτό δε φοβόταν. Εκεί στην άκρη τραμπαλιζόταν στον αγέρα και στη θάλασσα. Ένιωθε τη ζωή σε κάθε της ανάσα. Ένιωθε πως άνηκε εκεί και ας ήταν ολομόναχη.'' 29/01/14 Μάρθα Πατλάκουτζα
Καληνύχτα μας. Καληνύχτα καβουράκια όλου του κόσμου.
Καληνύχτα μας. Καληνύχτα καβουράκια όλου του κόσμου.
Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014
Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014
Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014
Η ΖΑΧΑΡΑ ΣΤΗ ΦΡΑΝΚΦΟΥΡΤΗ
Ανατολή Ποιμενίδου: "στην Γερμανία δεν εχει αλκυονίδες μέρες. Ο χειμώνας ειναι μουντός. Ειδικά φέτος δεν είχαμε ούτε χιόνι καλά καλά. Με τη Ζαχάρα ήρθε λίγο φως στους γκρίζους ουρανοξύστες της Φρανκφούρτης. Ζέστανε την καρδιά, ξύπνησε ξεχασμένους πόθους."
Στη διπλανή φωτογραφία η Ζαχάρα ταξίδεψε μαζί μου και στην Αυστρία
Στη διπλανή φωτογραφία η Ζαχάρα ταξίδεψε μαζί μου και στην Αυστρία
Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014
ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΜΕ ΖΑΧΑΡΑ
Ο ήχος της δυνατής βροχής πάνω στις λαμαρίνες του γκαράζ μας ξυπνάει το επόμενο πρωί. Ο καιρός είναι μουντός. Υγρός. Ο Αντώνης σηκώνεται από το κρεβάτι και πλησιάζει ξυπόλητος τη διάφανη τζαμαρία. Τραβάει τις βαριές σκούρες κουρτίνες. Στέκεται γυμνός, απορροφημένος από τις σταγόνες της βροχής, που πέφτουν όλο και πιο δυνατά. Έχει κολλήσει το πρόσωπό του στο τζάμι, θολώνοντάς το με τα χνώτα του.
Νυσταγμένη, ξαπλωμένη στην άκρη του διπλού κρεβατιού. Τεντώνομαι νωχελικά. Παρατηρώ τα καλοσχηματισμένα πόδια του, τις μυώδεις δυνατές του πλάτες, το κορμί του που μοιάζει με άγαλμα, με έναν κούρο. Τα γένια στο πρόσωπο του έχουν αρχίσει να ξαναβγαίνουν προσθέτοντας του μια αρρενωπή αγριάδα. Εκπέμπει έναν πρωτόγονο ερωτισμό. Τα μαλλιά του ανακατεμένα. Έχωνα τα δάχτυλά μου όλη τη νύχτα σε αυτά…
ου τρέχουν από τα μάτια είναι ποτισμένες στην αρμύρα, σ
Η θάλασσα, τα σύννεφα και τα μάτια του έχουν γίνει ένα.
«Μου αρέσει πολύ όταν βρέχει. Είναι ο αγαπημένος μου καιρός. Η βροχή μου ταιριάζει. Δεν με πειράζει κι αν βραχώ…» μουρμουρίζει ο Αντώνης καθώς κοιτάει προσηλωμένος τη βροχή σαν μια ερωμένη που τον πλησιάζει αποφασισμένη να τον κατακτήσει.
Τα δάκρυα μερικές φορές μοιάζουν σα χειμωνιάτικη βροχή. Η βροχή έχει γλυκιά γεύση, όμως οι σταγόνες
παν εκείνη την αρμύρα που θα τον πάρει μακριά μου.
«Μου αρέσει η μυρωδιά της βροχής» συνεχίζει και μετά σωπαίνει. Παρατηρεί τις στάλες της βροχής αποξεχασμένος.
«Σε ποιον κόσμο ταξιδεύεις;» τον ρωτώ απαλά.
βόλτα;» σταθμίζει τις διαθέσεις μου.
«Θα το αντέξεις;» του λέω με βραχνή, ερεθισμ
«Στον δικό μου και είμαι μια χαρά. Να σε πάω
ένη φωνή, ενώ νιώθω το κορμί μου να καίγεται.
«Άνετα!»
ρωτοβουλία
Τα σύννεφα χαμηλώνουν κι ένα απόκοσμο γκρίζο φως καλύπτει τα πάντα. Η ατμόσφαιρα είναι βαριά. Ηλεκτρισμένη. Αστραπές σκίζουν τον ορίζοντα. Ακούγονται υπόκωφα μπουμπουνητά. Η καταιγίδα πλησιάζει. Με πλησιάζει. Είναι η δική μου καταιγίδα. Περιμένω το ξέσπασμά του, βροχή ορμητική που πέφτει πάνω μου θυμωμένη και δυνατή Καλό Σαββατοκύριακο, με Ζαχάρα, η θύελλα της καρδιάς, εκδ Ελληνική
Π
Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014
Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΕ ΖΑΧΑΡΑ
Είμαι ευτυχισμένη που φεύγω, που θα βρεθώ με τον άντρα που αγαπώ, όμως κάτι με κρατά εδώ. Κάθε παιδί είναι μια άγκυρα. Όσο και να θέλω να σαλπάρω για κάπου αλλού, οι άγκυρες με γυρίζουν πίσω, με κρατούν σταθερά στο λιμάνι. Κι εγώ έχω τρεις άγκυρες. Με δένουν τα όνειρα, οι ελπίδες, οι προσμονές όλης μου της ζωής.
Μια μέρα ξέσπασε μεγάλης έντασης καταιγίδα! Προκάλεσε μεγάλη θαλασσοταραχή. Οι βαριές άγκυρες κουνήθηκαν από τη θέση τους, η μικρή μου βάρκα μετακινήθηκε σα μεθυσμένη αρκετά μέτρα παραπέρα, αναδεύτηκε επικίνδυνα, κόντεψε να αναποδογυρίσει και να βουλιάξει. Μέσα από τον σκουρόχρωμο αμμώδη βυθό της ψυχής μου, ανάμεσα σε εξωτικά κοράλλια και θαλάσσιους ιππόκαμπους, αναδύθηκαν όλα όσα ήταν θαμμένα βαθιά μέσα μου. Οι άγκυρες είναι ακόμα σφιχτά δεμένες πάνω μου, ακολουθούν τη ρότα μου, καθώς ένα δυνατό ρεύμα με οδηγεί έξω από το απάνεμο λιμάνι. Δεν μπορούν να με κρατήσουν άλλο ακίνητη. Τις συμπαρασέρνω στο ταξίδι μου.
Η βάρκα μου είναι ένα αταξίδευτο, μικρό σκαρί, εύθραυστο και ακατάλληλο για ταξίδια σε μεγάλες θάλασσες. Ωστόσο, έχει ξεκινήσει το ταξίδι της χωρίς να έχει πια γυρισμό. Ελεύθερη. Μπορεί να χαθεί, ίσως να καταποντιστεί πολεμώντας με θεριά πάνω από τις δυνάμεις της. Πηγαίνοντας κόντρα στα κύματα ενός νοτιά που θέλει να με ρίξει εκδικητικά στα βράχια"
Καλημέρα με Ζαχάρα, η θύελλα της καρδιάς, εκδ. Ελληνική Πρωτοβουλία
Μια μέρα ξέσπασε μεγάλης έντασης καταιγίδα! Προκάλεσε μεγάλη θαλασσοταραχή. Οι βαριές άγκυρες κουνήθηκαν από τη θέση τους, η μικρή μου βάρκα μετακινήθηκε σα μεθυσμένη αρκετά μέτρα παραπέρα, αναδεύτηκε επικίνδυνα, κόντεψε να αναποδογυρίσει και να βουλιάξει. Μέσα από τον σκουρόχρωμο αμμώδη βυθό της ψυχής μου, ανάμεσα σε εξωτικά κοράλλια και θαλάσσιους ιππόκαμπους, αναδύθηκαν όλα όσα ήταν θαμμένα βαθιά μέσα μου. Οι άγκυρες είναι ακόμα σφιχτά δεμένες πάνω μου, ακολουθούν τη ρότα μου, καθώς ένα δυνατό ρεύμα με οδηγεί έξω από το απάνεμο λιμάνι. Δεν μπορούν να με κρατήσουν άλλο ακίνητη. Τις συμπαρασέρνω στο ταξίδι μου.
Η βάρκα μου είναι ένα αταξίδευτο, μικρό σκαρί, εύθραυστο και ακατάλληλο για ταξίδια σε μεγάλες θάλασσες. Ωστόσο, έχει ξεκινήσει το ταξίδι της χωρίς να έχει πια γυρισμό. Ελεύθερη. Μπορεί να χαθεί, ίσως να καταποντιστεί πολεμώντας με θεριά πάνω από τις δυνάμεις της. Πηγαίνοντας κόντρα στα κύματα ενός νοτιά που θέλει να με ρίξει εκδικητικά στα βράχια"
Καλημέρα με Ζαχάρα, η θύελλα της καρδιάς, εκδ. Ελληνική Πρωτοβουλία
Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014
ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ
"Γύρω στις χίλιες ψυχές είχε το χωριό της, που πεισματικά παρέμενε μια απαράλλαχτη ζωγραφιά μέσα στο χρόνο. Κάτι σκόρπιες πινελιές πιτσιλούσαν το τοπίο, όταν ο καιρός ξεθώριαζε τις ζωές τους.
Ήταν μια πολιτεία απόμερη, αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο. Ζούσε στους δικούς της ρυθμούς. Τα πάντα έφταναν εκεί με καθυστέρηση, όπως και ο καιρός, όπως και τα κακά μαντάτα. ''
(15/01/14 Μ.Π)
Ήταν μια πολιτεία απόμερη, αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο. Ζούσε στους δικούς της ρυθμούς. Τα πάντα έφταναν εκεί με καθυστέρηση, όπως και ο καιρός, όπως και τα κακά μαντάτα. ''
(15/01/14 Μ.Π)
Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014
ΛΕΞΕΙΣ
Λέξεις βασανισμένες, καταδικασμένες να υπακούν το καλό και τον δόλο. Καμαρώνουν οι άνθρωποι μέσα από αυτές. Κρύβονται πίσω από αυτές.
Χωρίς καρδιά, πόσο να διαρκέσει η ζωή τους;
Ποια λόγια θα δώσουν το δικό σου πρόσωπο;
Το καρναβάλι καλά κρατεί..
Χωρίς καρδιά, πόσο να διαρκέσει η ζωή τους;
Ποια λόγια θα δώσουν το δικό σου πρόσωπο;
Το καρναβάλι καλά κρατεί..
Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014
ΜΑΡΘΑ
-Τι είνα η ζωή μάνα;
-Ένας σπόρος που φυτρώνει, μεγαλώνει, ανθίζει και μαραίνεται θυγατέρα μου.
-Και η αγάπη; Μαραίνεται κι αυτή;
-Σαν νιώσεις την καρδιά σου να χτυπά πιο δυνατά, κράτα τον χτύπο αυτό φυλαχτό. Πιάσε το χέρι του, σφίξε το και μην το αφήσεις ποτέ. Πόσος χρόνος θα σου δοθεί κανείς δεν ξέρει. Μη φοβηθείς. Ζήσε το ακόμα κι αν το
τελευταίο αστέρι στον ουρανό σβήσει.
-Ένας σπόρος που φυτρώνει, μεγαλώνει, ανθίζει και μαραίνεται θυγατέρα μου.
-Και η αγάπη; Μαραίνεται κι αυτή;
-Σαν νιώσεις την καρδιά σου να χτυπά πιο δυνατά, κράτα τον χτύπο αυτό φυλαχτό. Πιάσε το χέρι του, σφίξε το και μην το αφήσεις ποτέ. Πόσος χρόνος θα σου δοθεί κανείς δεν ξέρει. Μη φοβηθείς. Ζήσε το ακόμα κι αν το
τελευταίο αστέρι στον ουρανό σβήσει.
ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
Μια νότα απαλή, μια νότα επίμονη και γίνεσαι ο κόσμος μου όλος.
Χωράς τον πόνο, πλάθεις τη στιγμή, φυλακίζεις την ανάσα.
Οι φτερούγες σου το δικό μου καταφύγιο στον ουρανό.
Ο χρόνος σου ανήκει.
Πέρασμα γίνεσαι στο δείλι της καρδιάς.
Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014
Τι όνομα να σου δώσω;
Κι αυτή η μοναξιά δίνει τις σφαλιάρες εκεί που δεν το περιμένεις. Απρόσκλητη, στρογγυλοκάθεται...αρμένικη η βίζιτά της.
Την κοιτάω και με κοιτάει. Άχνα δε βγάζουμε.
Αρχίζει να σκαλίζει τις λαβωματιές της ψυχής...
Γνωριζόμαστε καλά. Είναι εκεί μαζί μου, όταν όλοι έχουν φύγει, η μόνη που δε με έχει προδώσει ποτέ.
Τι όνομα να σου δώσω;
Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2014
ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ ΦΛΩΡΑΣ
Ευχαριστώ μέσα από την ψυχή για την μοναδικά υπέροχη φιλοξενία των Βιβλιοπωλείων Φλωράς. Ευχαριστώ προσωπικά την κυρία Στέλλα και τη Χριστίνα για τις ζεστές στιγμές και την αγάπη που έδειξαν στο βιβλίο μου και στη Ζαχάρα μας. Να έχετε μια καταπληκτική χρονιά. Ήταν τιμή μου που βρέθηκα στον πανέμορφο χώρο σας που αποπνέει έντονα άρωμα βιβλίου και ονείρου!!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στις Εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία που μου έδωσαν τη δυνατότητα να σας γνωρίσω!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)