Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2017

ΜΕΡΤΖΑΝΗ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

ΜΕΡΤΖΑΝΗ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ: Οκτώβρης 1922... Στις όχθες του ποταμού Έβρου στέκει ένα νεαρό κορίτσι με βρόμικα ρούχα και πρόσωπο βουτηγμένο στην απόγνωση. Νιώθει το βάρος της ευθύνης να συνθλίβει τους μικροκαμωμένους ώμους της... Πρέπει να διασχίσει το ποτάμι μαζί με την αδερφή της, το κάρο και τα ζωντανά.

Ορφανή από μητέρα, ξεριζωμένη από πατρίδα, η Μερτζανή δεν σταματά να αγωνίζεται και να ξεπερνάει τον εαυτό της.

Ποιος τη στηρίζει στα χίλια βάσανα, στον θάνατο, στον αβάσταχτο πόνο; Μονάχα μια φωνούλα μέσα της, μια γλυκιά φωνή που δε σιωπά ποτέ, μια διακριτική λάμψη που δεν την αφήνει να παραδοθεί, όσο κι αν λυγίζει. Και η Μερτζανή θα λυγίσει πολλές φορές. Χάνει το στήριγμά της ξανά και ξανά, χάνει τις μεγάλες της αγάπες, χάνει κάθε δύναμη…
Η συγκλονιστική ιστορία μιας αξιοθαύμαστης γυναίκας που δεν έχασε ποτέ την αξιοπρέπειά της και την τόλμη της.

Μερτζανή… κοράλλι σπάνιο, όπως και η ψυχή της. Μια ψυχή που συνεχώς διώκεται… ένας διωγμός που τέλος δεν έχει… Αυτή είναι η ιστορία της.

ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: Παιδί, άντρας, μοναχός, καλόγερος, Γέροντας, Παππούλης... Άγιος. Τα ονόματά του Αρσένιος, Αβέρκιος, Παΐσιος. Αφιέρωσε τον εαυτό του στην άσκηση και την προσευχή. Υπηρέτησε με υπακοή και προσήλωση τον Μεγαλοδύναμο. Απέκτησε με ταπείνωση κι απλότητα, με υπομονή κι επιμονή όλα τα χαρίσματα που τον έκαμαν τον αγαπημένο Άγιο του σύγχρονου ανθρώπου. Μα και ο ίδιος αγάπησε ολοκληρωτικά Θεό και άνθρωπο. Αγκάλιασε την ανθρώπινη ψυχή και την ανάπαυσε με τα λόγια του. Όταν γνωρίσουμε πιότερο τη ζωή του, τότε ίσως να μπορέσουμε αληθινά να καταλάβουμε το μεγαλείο της προσφοράς του. Τότε, ίσως αλλάξουμε κι εμείς...

Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 2017

Το μερτικό των Αγγέλων

Να μπορείς να κλέβεις στιγμές. Να μπορείς να ξεγελάς τον χρόνο. Να μπορείς να δίνεσαι στην αλήθεια. Να μπορείς να ζεις τη μαγεία της ανθρωπιάς. Ναι,τελικά,ο άνθρωπος μπορεί. Μα τελικά ξέρει τι θέλει; Από "Το μερτικό των Αγγέλων", Μάρθα Πατλάκουτζα

Πέμπτη 31 Αυγούστου 2017

Τρίτη 8 Αυγούστου 2017

Δευτέρα 31 Ιουλίου 2017

ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΙΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ: Κλήρωση 1 Αυγούστου "Το Μερτικό των Αγγέλων" Μάρθα...

ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΙΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ: Κλήρωση 1 Αυγούστου "Το Μερτικό των Αγγέλων" Μάρθα...: Κλήρωση 1 Αυγούστου "Το Μερτικό των Αγγέλων" Μάρθα Πατλάκουτζα. Ένας τυχερός αφήνοντας ένα μοναδικό σχόλιο (Όχι αυτοκόλλητα ε...

Φίλοι Της Λογοτεχνίας: Συνέντευξη με την ΜΑΡΘΑ ΠΑΤΛΑΚΟΥΤΖΑ - Γράφει η Κλε...

Φίλοι Της Λογοτεχνίας: Συνέντευξη με την ΜΑΡΘΑ ΠΑΤΛΑΚΟΥΤΖΑ - Γράφει η Κλε...: κ. Μάρθα Πατλάκουτζα            Την αγαπητή κ. Πατλάκουτζα είχα την χαρά να την γνωρίσω πρώτα προσωπικά στην παρουσίαση του εξαίρετου ...

μερτικό2

Σάββατο 8 Ιουλίου 2017

Μπορεί να μην ήταν αυτό το όνομά του, μα όσα ψέλλισαν τα χείλη του ήταν αληθινά…
Σε ένα προσφυγικό ψαροχώρι γεννήθηκε ο Κωσταντής. Χάδι μάνας δεν γνώρισε ποτέ του, οι άγγελοι την πήραν κοντά τους μόλις άκουσαν το κλάμα του, για να του μάθουν από το ξεκίνημα τι πάει να πει ζωή… Μεγάλωσε στα δύσκολα χρόνια του πολέμου. Κατοχή τα είχαν ονομάσει, μα ίσως θα έπρεπε να τα πουν σκοτάδι τρομακτικό. Πείνα αβάσταχτη έβρισκε τους ανθρώπους που κούρνιαζαν αδύναμα σε μια άκρη του δρόμου περιμένοντας να τους λυτρώσει ο θάνατος. Την ψυχή του στιγμάτισαν τα μάτια των νεκρών που μπροστά του έχασαν σε μια στιγμή τη λάμψη τους… Και τότε κατάλαβε ότι έπρεπε να φύγει, να ζήσει τη ζωή του στ’ άκρα για να σωθεί.


Δεκαετία του ‘60. Στα καλντερίμια της ζωής ξεκινά η Οδύσσεια της ψυχής του. Μετανάστης στη Βαυαρία. Ανθρακωρύχος στη Λιέγη. Τα χρόνια της αθωότητας έχουν χαθεί. Αντρώνεται. Στύβει τον πόνο και τον μετουσιώνει σε δίψα για ζωή. Με τσέπη αδειανή και με πυξίδα το άγνωστο φτάνει στο Παρίσι. Αναζητά τον έρωτα… μα βρίσκει την αγάπη και τη γυναίκα που θα του στιγματίσει τη ζωή. Χάνεται στα μάτια της, στο βελουδένιο κορμί της, όμως το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να κλέψει στιγμές από τη ζωή της. Όμηρος της ανεκπλήρωτης αγάπης, βρίσκει καταφύγιο στη θάλασσα. Για το κυνήγι τού ενός και μοναδικού ονείρου θα ρισκάρει τα πάντα. Άραγε, η αγάπη μπορεί να νικήσει τον εγωισμό του;

Στο σεργιάνι της ζωής του Κωσταντή χορεύουν πραγματικοί ήρωες, κρυμμένοι πίσω από ψεύτικα ονόματα που εμείς επιλέξαμε να τους δώσουμε, για να μην πληγωθούν ξανά. Κάποιοι από αυτούς έχουν φύγει από καιρό μακριά μας και κάποιοι άλλοι είναι ακόμα κοντά μας και διεκδικούν το μερτικό τους.

Το μερτικό των Αγγέλων, Εκδόσεις Έξη


Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2017

Καλό μας βράδυ

"Τώρα;" τον ρώτησε κι ας ρίσκαρε να ακουστεί ανόητη.
"Το τώρα είναι αυτό που έχουμε. Το κλέβουμε από τον χρόνο και είναι το μόνο που μας ανήκει" ζούσε για να νιώσει την ανάσα της στο κορμί του...
"Γιατί να μην είναι εύκολο;"
"Επειδή είσαι ο πιο δύσκολος άνθρωπος της ζωής μου

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2017

Καλό μήνα!!!!!!!!!!!!!!!!

Καλό μήνα με «Μερτζανή, το δάκρυ της Θράκης»

Η Μερτζανή γεννήθηκε Ρωμιά!
Τη θρακιώτικη λαλιά άκουσε να μιλούν για πρώτη φορά και αβίαστα έγινε και η δική της λαλιά. Περήφανη για την καταγωγή της, με το «εγώ» μέσα της να μάχεται. Οι αχτίδες του δικού της σκοτεινού παρελθόντος αιχμηρές. Παλεύει επίμονα να κρατήσει μέσα της το ριζικό της ψυχής της. Οι δικές της ρίζες, υγρές και ανήλιαγες, είναι χωμένες βαθιά μέσα στον χρόνο και στον τόπο της.
Της έδωσαν ζωή. Την κράτησαν αέναα ενωμένη με τη γη της Θράκης, εκεί που άρχιζαν οι πλαγιές των σιωπηλών βουνών, εκεί που πήρε την πρώτη της ανάσα, εκεί που ακούστηκε η κραυγή της από το πρώτο κλάμα, η κραυγή της ζωής της. Το παρελθόν είναι αυτό που οδήγησε τα λόγια της Μερτζανής στο δικό της παρόν. Γιατί, από κάπου πάντα ξεκινούν όλα...
Οκτώβρης 1922... Στις όχθες του ποταμού Έβρου στέκει ένα νεαρό κορίτσι με βρόμικα ρούχα και πρόσωπο βουτηγμένο στην απόγνωση. Νιώθει το βάρος της ευθύνης να συνθλίβει τους μικροκαμωμένους ώμους της... Πρέπει να διασχίσει το ποτάμι μαζί με την αδερφή της, το κάρο και τα ζωντανά.
Ορφανή από μητέρα, ξεριζωμένη από πατρίδα, η Μερτζανή δεν σταματά να αγωνίζεται και να ξεπερνάει τον εαυτό της.

Η συγκλονιστική ιστορία μιας αξιοθαύμαστης γυναίκας που δεν έχασε ποτέ την αξιοπρέπειά της και την τόλμη της.
 

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2017

ένας κόκκινος γίγαντας

Πριν από πολλά, πολλά χρονιά ζούσε πάνω στη γη ένας άρχοντας φωτεινός και καλόκαρδος. Ήλιο τον έλεγαν. Με το που άνοιγε τα μάτια πρώτη του δουλειά ήταν να φωτίσει τα σκοτάδια στη φύση, μα κυρίως στις ψυχές. Όλα πήγαιναν καλά, ωσότου η μαυρίλα ζήλεψε και άρχισε να κακολογεί τον κυρ Ήλιο.
Στο μυαλό της φύτρωσε το κακό. Συμμάχησε με τη δυσπιστία και άρχισε έναν ύπουλο αγώνα.
Οι άνθρωποι πες πες άρχισαν να αμφιβάλουν.
Ο κυρ Ήλιος τους φάνηκε γραφικός, ψεύτικος και κυρίως πολύ καλός για τα μέτρα τους. Δεν του μιλούσαν, τον απόφευγαν και έφτασαν στο να τον κακολογούν πίσω από την πλάτη του.
Η μαυρίλα χάρηκε πολύ. Πίστεψε πως είχε νικήσει.
Όμως η καλοσύνη, η τόση δοτική δύναμη της καρδιάς, μπορεί να είναι σπάνια, στάθηκε ανίκητη κι έκανε τον ήλιο να λάμπει καθάριος.
Αγαπούσε τους ανθρώπους τόσο πολύ, που δε θα τους χαλούσε κανένα χατίρι. Εάν δεν τον ήθελαν κοντά τους, αυτός θα συνέχιζε να φωτίζει τα βήματά τους από ψηλά. Θα ξημέρωνε τη μέρα για όλους.
Κι εύχομαι να ξημερώνουμε τις μέρες μας με ήλιους ζεστούς.
Λένε πως σε 5.000.000 ο ήλιος μας θα σβήσει κι ένας κόκκινος γίγαντας θα πάρει τη θέση του.(Copyright Μ.Πατλάκουτζα)
Καλό μας ξημέρωμα λοιπόν!!