Κι αυτή η μοναξιά δίνει τις σφαλιάρες εκεί που δεν το περιμένεις. Απρόσκλητη, στρογγυλοκάθεται...αρμένικη η βίζιτά της.
Την κοιτάω και με κοιτάει. Άχνα δε βγάζουμε.
Αρχίζει να σκαλίζει τις λαβωματιές της ψυχής...
Γνωριζόμαστε καλά. Είναι εκεί μαζί μου, όταν όλοι έχουν φύγει, η μόνη που δε με έχει προδώσει ποτέ.
Τι όνομα να σου δώσω;
Η ζωή είναι μοιρασιά. Ο Κωσταντής θα διαβεί τόπους ξένους. Θα γίνει ο εμιγκρές της καρδιάς και του ονείρου. Μυστικά πάθη και πόθοι γυρεύουν τον ουρανό τους όμως μόνο οι άγγελοι ορίζουν τον χρόνο και τον τόπο που θα παραδώσουν ταπεινά το μερτικό τους.
